Babel School in Taiwan

Dzisiaj króciutko o dwóch stronach, które Ania dodała do interaktywnego zeszytu z gramatyki.  (Więcej o znakach interpunkcyjnych w tym zeszycie możecie poczytać TUTAJ .) Już jakiś czas temu zauważyłam, że Ania nie za bardzo daje sobie radę z chińskimi nazwami znaków interpunkcyjnych. Pomimo powtarzania co jakiś czas, mylą się jej nazwy np różnych przecinków, czy myślników, apostrof z cudzysłowem, a dwukropek ze średnikiem. W języku polskim i angielskim nie ma takich problemów. Postanowiłam więc zająć się tym problemem i stworzyć trójjęzyczną listę nazw znaków interpunkcyjnych. Oczywiście listę tę napisała Ania, a nie ja. Nie zajęło jej to dużo czasu, a jestem pewna, że sporo zapamiętała. Jak widzicie, niektóre chińskie znaki interpunkcyjne odbiegają wyglądem od tych znanych nam w języku polskim czy angielskim. Jednak na szczęście większość jest taka sama.

Nie wiem czemu, ale przez pół roku nie pisałam o książkach, które Ania przeczytała. Ostatni wpis "Czytelni" jest z września ubiegłego roku! Możecie go przeczytać TUTAJ . W kwietniu Ania przeczytała sporo książek, zarówno po polsku jak i po angielsku. Kilka książek było związanych z lekcjami, więc czytałyśmy je razem by móc o nich podyskutować. Ponownie zabrała się za kilka książek z serii "Magic Tree House" autorstwa Mary Pope Osborne.  Soccer on Sunday Soccer - Fact Tracker Vacation Under the Volcano Ancient Rome and Pompeii - Research Guide World at War, 1944 Ania zaczęła również czytać serię książek o Misiu Paddington autorstwa Michael Bond. W kwietniu przeczytała pierwszą książkę z serii. A Bear Called Paddington Inną angielskojęzyczną książką, którą Ania połknęła była ... The Truffle Mouse by Holly Webb Na zajęciach z angielskiego omawiałyśmy uproszczoną wersję Przygód Tomka Sawyer'a. The Adventures of Tom Sawyer Rozmawiałyśmy również o różnicach kulturowyc

 W marcu tego roku otwarto w Taipei nowe muzeum - Narodowe Centrum Fotografii i  Obrazu 國家攝影文化中心台北館   (National Center of Photography and Images) . Budynek, w którym znajduje się muzeum kilka razy był przebudowywany. Architektem oryginalnego budynku jest Setsu Watanabe 渡邊節, japoński architekt mający na swoim koncie projekty wielu słynnych budynków w Japonii. Budynek został oddany do użytku w 1937 roku, czyli za czasów rządów japońskich na Tajwanie. Wówczas mieściła się tam firma transportu morskiego, Osaka Shosen Kaisha.  Po II Wojnie Światowej i odzyskaniu przez Tajwan suwerenności, do budynku wprowadziły się biura Tajwańskiego Transportu Morskiego. W 1958 roku budynek ponownie zmienił użytkownika, tym razem przejęty został przez Tajwańskie Biuro Dróg i Autostrad. Wtedy też nastąpiła przebudowa pojapońskiej elewacji, widoczna na zdjęciu powyżej wieżyczka została usunięta, a obok wyrosła dziewięciopiętrowa dobudówka. Architektem odpowiedzialnym za tę przebudowę był Woo Ming-Kang 吳民康.